کاش دوباره فریبت را می‌خوردم ای عشق. کاش دوباره می‌گداختم در وهم سوزناکت. از تمنا لبریز می‌شدم. شوق چهره‌ام را برمی‌افروخت و غم، چشمهایم را می‌بارید. کاشکی انتظار لبریزم می‌کرد و زمان چندان به‌کندی می‌گذشت در غیابت که وزنه‌های سنگینش ادامه مطلب…
«مرا بشنوید!»، «مرا ببینید!». دریچه این را می‌گوید. دریچه، برخلاف تصور در پی همدلی نیست. در پی همدلی خواستن است. برای همین است که مخاطب دریچه مهم‌تر و انسانی‌تر است تا صاحب آن. برای همین است که گوش دادن بسا ادامه مطلب…
بـاشـد بروی بجای ما، خوش باشـی؛غـم را بزنی به پای ما، خـوش باشی؛مـا نغمـه نابجـا و نـاخـوش بـودیم؛ای کـاش بدون نای ما خوش باشـی. ۰
به دنبال قندی یا چیزی می‌گشتم برای صرف کردن چای. تو گویی چای هم ضمیری است یا فعلی یا زمانی که صرفش می‌کنند. و اگر نبود این دلخوشی کوچک نوشیدنی، خودم را، زمان را و نگفتن را باید با چه ادامه مطلب…
حس غریبی است که از شهری که پیشتر – خوب یا بد – خانه‌ات بوده گذران و شتابان بگذری. خانه محل قرار است و سکون؛ حال باید به‌ناگزیر و بی‌درنگ از کوچه‌هایش گذر کنی. یادت بخیر… ۰
چه باید بگویم. من و این همه پرسش پریشان‌کننده. من و این همه تردید، نه به آنچه که در پیش رو هست – اگر فردایی باشد البته – بلکه به هر آنچه دیروز بر من گذشته است؛ یا از دست ادامه مطلب…
رابطه میان میل و شرم! این بود یکی از آن مفاهیمی که این همه سال در پی‌اش می‌گشتم تا عاقبت در این نوشتار از ترجمان یافتمش (اینجا):«چنان نومیدانه میل به خوردن داشتم که شرمسار می‌شدم. … میل فراوان شرم‌آور است. ادامه مطلب…
بغضــیـم در انتظـار یــک شـانــه مـجـال؛ چشمی کـه به خون نشسته در خواب محال؛ گفتــی که بیــا دوبـــاره ققنـوس شــویـم؛ کـو شــوق؟ چـه آتشــی؟ کـدامین پروبال؟ ۰
«تو مال اینجا نیستی!» همه‌تان راست می‌گویید. حق با شماست. من مال اینجا نیستم. ای کاش گریخته بودم در آن روز تبدار. گرچه می‌دانم به هر کجا که می‌گریختم، صداها بلندتر می‌شد که «تو مال اینجا نیستی!» نمی‌دانم شاید دوست ادامه مطلب…