ریشه در آشوب

مدتهای زیادی است که متنی در فضای مجازی می‌چرخد که شعرش منسوب به پابلو نرودا است و ترجمه‌اش از آن شاملو. اما نه متن اصلی نشانی از نرودا دارد و نه ترجمه‌اش از شاملو. سایت Goodreads می‌گوید این نوشتار اثر مارتا مدیروز (Martha Medeiros) نویسنده و شاعر برزیلی است. مدتی پیش به فکر بازترجمه‌اش افتادم چرا که ترجمه پیشین بسیار اطناب داشت، ماحصل کار این است. مردن را می‌آغازی – به‌آرامی  [ Read More ]

دنیا تماشاخانه‌ای ما غرق نقشیم و نقاب موهوم همچون سایه، ‌از هستی تهی، چونان حباب دشتی که می‌جوشد عطش از پاره‌های تفته‌اش یخ می‌زند بغض نمک در خُشک‌نای خسته‌اش افسانه می‌گوید که ما خاکیم از جنس زمین یک دم فریب آتش و یک عمر خاکسترنشین آتش؟ نه، دود عقل را در جانمان انداخته مجنونِ بی آرام جان، لیلای بی دلباخته آغازِ با پایان عجین، چون مرگ همزاد نفس جوشنده، در زنجیر و غُل، ققنوس امّا در قفس

دوباره بهار، دوباره خیال و انگیزه برای نوشتن.