ریشه در آشوب

«تا سر راحت زمین بگذارم». قبلاً این جمله را نمی‌فهمیدم اما حالا این طوری می‌فهمم: «بگذار رفتنم هم آزاری به کسی نرساند.» وگرنه وقتی مرگ گریبان را بگیرد، راحتی یا ناراحتی بی‌معناست. درست است که خیلی به مرگ فکر نمی‌کنم، ادامه مطلب…

ریشه «معنا»، چیزی نیست مگر «اعتنا»؛ به عبارت دیگر «معنی» یعنی امری «معتنی‌به» یا «معتنابه». بگذریم که بسیاری این کلمه را «متنابه» می‌نویسند و می‌خوانند. یعنی اگر به چیزی عنایت نکنیم، معنایی برایمان ندارد و عنایت جز معطوف به «دیگری» ادامه مطلب…

وقتی آثار درخشان ترا می‌خوانم، با این همه پیچیدگی روانکاوانه و فلسفی، البته که به وجد می‌آیم، به حیرت می‌افتم و لذت می‌برم. چه نیچه‌ و اسپینوزا و شوپنهاورت را و چه دروغگویی روی مبل و خیره به خورشید و ادامه مطلب…

امشب دوباره «مامان و معنای زندگی» را خواندم. همان بار اول که خواندم احساس گنگی داشتم که ربطی دارد به من و تو. اما حالا برایم روشن‌تر است. البته اسمش را باید عوض می‌کردم و می‌گذاشتم «بابا و معنای رنج». ادامه مطلب…

شاید باید هم ببخشم و هم فراموش کنم. شاید من و تو مثل هم هستیم اما باز فراموش کرده‌ام اشتباهات خودم را ببینم و غرورم را اما مال ترا نه. اگرچه بعضی از اشتباهاتت خیلی … بگذریم. شاید امشب وقت ادامه مطلب…

تصور می‌کنم تمام این کتاب‌ها، نوشته‌ها، داستان‌ها، روایت‌ها که در پی‌شان می‌رویم؛ مثل به‌کار بردن تک‌تک ابزارهایی است که دم دستمان می‌آید برای رسوخ کردن به درون خودمان. تا کدام تیر بر جانمان بنشیند، کدام حرف از ما دزدان قهار، ادامه مطلب…

خیلی وقت است که ترجمان را می‌بینم، از بعضی از ترجمه‌های غیرروانش که بگذریم، انصاف را که موضوعات جذابی را طرح می‌کند. از جمله مقاله‌ای که مربوط به قضاوت درباره گذشته بود. یعنی اینکه اگر کسی در گذشته اشتباه کرد، ادامه مطلب…

نمی‌دانم در این نیمسال از پس این دو برمی‌آیم یا نه. خیلی کم پیش آمده تدریس داشته باشم و حالا که در رودربایستی یکی از استادان باید درسی را تدریس کنم، نمی‌دانم از پسش برمی‌آیم یا نه. تا به حال ادامه مطلب…

چقدر دلم سکوت می‌خواهد، با اینکه روزهایم از سکوت سرشارند. با اینکه غارم آنقدر ساکت است که گاه تنها صدایی که می‌شنوم صدای ضربات انگشت بر صفحه کلید است، اما چندان تشنه سکوتم که حتی تیک تاک ساعت دیواری را ادامه مطلب…

می‌گوید: «بذر همراهی باید باشد تا جوانه‌ دوستی بروید؛ سخنی به میان بیاید تا پاسخی گفته شود؛ مهر و نوازشی تا محبت از دیگر سو و آغوشی؛ تمنا و خواهشی تا کام و تنعمی». می‌گویم: «رستن را، پاسخ شنیدن را، ادامه مطلب…